تسليم امام حسین (ع) | سایت فرهنگی المعین

«رضاي بنده از خدا به معناي خوشنودي او از اجراي قضا وحکم خداست»(8، ص: 202)رسيدن به مقام رضا يکي از ثمرات تربیت دینی است که تربيت بنده خالص شده اي را به همراه خواهد داشت…

که نه تنها نسبت به حوادثي که به حکم و اقتضاي تقدير او اتفاق مي افتد خوشنود است بلکه عملش مخلصانه است و سراسر وجودش از غیر خدا پاک و آزاد است و تنها در برابر ذات باری تعالی سر تسلیم فرود می‌آورد. «تسليم عبارت است از استقبال از قضاي الهي، مقام تسليم فوق مرتبه توکل و رضاست و اين مقام حاصل نمي شود مگر براي کسي که مراتب و درجات کمال را پيموده باشد و به اعلا مرتبه يقين رسيده باشد»(10، ج2، ص: 59). تسلیم در تربیت دینی دارای مراتبی است که عبارتند از: «تسلیم تن، تسلیم عقل و تسلیم دل» (27، ص: 266). امام حسین (ع) در جریان واقعه عاشورا مراتب سه گانه تسلیم در برابر ذات اقدس الهی را در حد اعلای خود به نمایش گذاشتند. فرمایشات ایشان در هنگام خروج از مکه از تسلیم در برابر اراده خداوند متعال حکایت می‌کند؛ تسلیمی که با انفعال و تن به ظلم دادن متفاوت است ایشان در عین تسلیم بودن در برابر خداوند در برابر عصیان بندگان او بپا می‌خیزد و در راستای احیای معارف الهی تلاش می‌کند. ایشان در هنگام خروج از مکه فرمودند: «رِضَى اللَّهِ رِضَانَا أَهْلَ الْبَيْتِ نَصْبِرُ عَلَى بَلَائِهِ وَ يُوَفِّينَا أُجُورَ لصَّابِرِين»
رضايت و پسند ما خاندان،‌ همان رضايت و پسند الهي است،‌ ما بر بلا و آزمون خداوند شكيباييم و او پاداش شكيبايان را به ما اعطا خواهد نمود.(23، ج‏44، ص: 367). تسلیم در برابر ذات حق و تلاش در راستای انجام تکلیف با وجود مصائب و سختی‌ها بیانگر مفهوم پویای تسلیم و رضا در اندیشه سیدالشهداست. صبر ایشان در جریان حادثه کربلا در برابر کلیه مصیبت‌هایی که بر خود و خانواده‌‌ گرامي ايشان وارد شد از دیدگاه حق محور ایشان نشات گرفته بود زیرا در تربیت برخاسته از تعالیم دینی در راه احیای شعائر الهی باید به شهادت خود، فرزندان و یاران رضایت داد. خوشنودي از حکم و قضاي الهي و تسلیم بودن در برابر اراده خداوند با وجود تلاش مداوم در جهت تحقق اهداف متعالي مولفه هاي اساسی مفهوم تسلیم و رضا در جریان تربیت دینی ‏انعکاس یافته در فرهنگ حسینی است که در آخرين لحظات زندگي سيد الشهدا در عملکرد ايشان تجلي مي يابد به گونه ايي که در هنگام شهادت پس از تلاشي خستگي ناپذير در راه احياي دين الهي، با وجود مواجهه با انبوه مصائب، با چهره ايي مشعوف از ديدار حق مي فرمايد:”رِضاً بِقَضائِکَ وَ تَسليماً لِاَمرِکَ”(29، ص: 357) .